maandag 28 juli 2014

Bespaar me de ...

Ook voor ons is het bijna vakantie! Werken doen we nog tot en met vrijdag, maar dan is het 3 weken over met de pret.


De pret van brood smeren, de wekker zetten en alle werkkleding wassen.
Geen vaste tijden van weggaan en thuiskomen, niemand die bepaalt wat je doet.. Ik kan niet wachten!


En omdat het gister een prachtige dag was (31,8 graden) in onze achtertuin, met ons heerlijke zwembad en lekkere ligstoelen had ik echt al een vakantiegevoel. Samen met V. dromen over veranderingen in en om het huis en vooral over zijn droom; een garage.


Maar dat betekent dat er geld nodig is. Dus behalve dat het nog wel een aantal jaren kan gaan duren is het misschien leuk om in het algemeen te gaan besparen. Zuinig met energie zijn we zeker niet en misschien moeten we ons daar maar eens in gaan verdiepen.


Op dit moment zitten in bijna elk stopcontact stekkers. 2 tv's, een waterkoker, een koffiezetapparaat, de oven, de vaatwasser, opladers van mobiele telefoons, af en toe de airco (vreet echt stroom) en de ventilator, tablet en laptop. De lampen, de koelkasten, de vriezer, oplader van de tandenborstel, nachtlampjes en de wekker. Oh, we wassen en drogen en zelfs op zolder staat een tv, een strijkbout en een lamp. Ons zonnescherm is elektrisch en ons nieuwe zwembad heeft een pomp. Zo kan ik nog wel even doorgaan.


De droger gebruik ik alleen in de winter en voor de handdoeken. De stekkers van de opladers haal ik altijd na gebruik uit het stopcontact, maar de meeste stekkers zitten er gewoon in. En dan de koelkasten.. Een ingebouwde, een losse met vriesvakje en een vriezer. Gekregen, maar niet echt energiezuinig. Misschien is het reuze interessant (ook qua ruimte) om 1 combi aan te schaffen met 3 lades vries. Dan kunnen we deze 2 losse verkopen, dat scheelt ook weer in de aanschafkosten.


Behalve energie kan je ook makkelijk besparen op andere zaken. Wasmiddel in de aanbieding kopen en iets minder gebruiken, je was wordt echt wel schoon. Een droge handdoek in de droger erbij zorgt ervoor dat je was sneller droog is. Minder lang douchen en brood invriezen, het blijkt dat je daar tot 50 euro per jaar op kan besparen. Aanbiedingen kopen en invriezen, geen eten verspillen, maar af en toe extra porties koken om in te vriezen. Oh en hoe voller je vriezer, hoe minder energie hij verbruikt.


En wat dacht je van de boodschappen. Koop eens B-merken ipv altijd de duurdere versies die net een mooier plaatje op de verpakking hebben, ik maak me er zelf ook een beetje schuldig aan hoor. Plastic zakjes in plaats van een broodtrommel, flesjes spa blauw zijn niet aan te slepen (we vullen ze uit de kraan bij, maar gebruiken wel wekelijks nieuwe) en wat dacht je van de verse jus d'orange; niet goedkoop maar oh zo lekker.


Misschien draai ik nu door. Na de vakantie komen de zonnepanelen op het dak en moet ons huis geschilderd worden. Als dat voorbij is ga ik besparen en sparen. Gewoon geld op de spaarrekening zetten, dan kan je het ook niet opmaken.


Hoe besparen jullie? Alle leuke tips zijn welkom, maar een koffiecupje gaat bij ons na 1 keer gewoon de prullenbak in hoor :-)


Bespaar me de centen!


X
Gillian







maandag 21 juli 2014

Stay positive..


Om heel eerlijk te zijn; ik heb mezelf een beetje teleurgesteld.

 

Teleurgesteld omdat ik mijn gedachten heb laten mee varen op vooroordelen.

Op basis van de energie die ik altijd voelde, lukte dat heel goed.

 

En nu komt het; ik ben zwanger.

Hartstikke. Met alles erop en eraan. Hopen we.

Nog maar 2 weken tot de eerst echo en wat denk je?

 

Nu al, ja echt, nu al last van kwaaltjes.

Ik zal je de details besparen en op 1 onderwerp ingaan. Moe zijn.

 

Tot een paar weken geleden zei ik altijd met (met m’n mond voorop) Ach joh, het hoort erbij, je lichaam werkt hard. Of; echt? Wat vervelend. Terwijl ik het helemaal niet vervelend vond want ik had nergens last van. En als je dan vraagt of het goed gaat hoop je alleen maar dat de meeste mensen gewoon ja zeggen. Behalve degene van wie je zoveel houdt, dat je ook alle niet leuke dingen wil delen.

 

Ik haat het om dit te moeten toegeven, maar ik ben aan het werk en val bijna in slaap.

Alsof ik in hypnose ben. Compleet kapot en met mijn hoofd op weg naar de droomwereld, die mij roept vanuit ons bed. Maar ik kan nog niet naar bed. Ik moet gewoon werken. En dus gaan we door. Nemen een kop thee en denken aan vanavond, waar we besluiten vroeg te willen slapen, maar dan ineens niet meer moe zijn. En als morgen de wekker gaat dan voel ik me precies zo als nu. MOE. UITGEPUT. Van niks nota bene. Nou ja, een nieuw leven dat zich in mij ontwikkelt. Noem het maar niks. Het is een wonder. Het is groter dan wat dan ook ter wereld én het is van ons. Samen gemaakt, van ons vlees en bloed. Een bezegeling op onze liefde voor elkaar.

 

De droom om samen voor “iemand” te kunnen zorgen. Normen en waarden bij te brengen en vooral onze liefde te laten voelen. Iemand op laten groeien in ons gezin, hem of haar een mens te maken die leeft met plezier, zich bewust is van de wereld, van de goede en slechte dingen maar positief in het leven staat. Die een zorgeloze jeugd kan hebben terwijl wij voor hem zorgen zonder dat hij daar bewust van is. Hoe gaaf is dat. De vanzelfsprekendheid van een familie zijn. Daar gaan we voor.  

 

En dus moet ik niet klagen. Moet ik meer appelstroop eten en meer water drinken. Moet ik eerder naar bed en moet ik me niet aanstellen. Hoe bijzonder is het dat ik dit mag meemaken. Zelfs als op de echo blijkt dat het niet goed is, we zijn vruchtbaar. Hoe gaaf is dat. Dus je hoort mij niet meer over mijn klachten, I stay positive.

 

Stay fucking positive, nog maar 2 weken te gaan.

 


With the biggest hormonale tranen van geluk ever,

Gillian Owens

 

 

 

vrijdag 27 juni 2014

Hoop doet leven!

Ik heb totaal geen gebrek aan inspiratie, maar wel aan tijd.
Ik schrijf tijdens mijn werk en dat mag natuurlijk niet.
Dus heb ik het heel druk, dan kom ik niet zo vaak met een nieuwe blog...


Maar, het is vrijdag, de bazen zijn de deur uit en ik heb de meeste dingen nu echt wel afgehandeld.


Ik haat de vraag: hoe gaat het met je? En vooral als het wél gemeend is, maar digitaal. Wat ga ik dan antwoorden? Wat zal ik voor antwoord krijgen als ik het zelf vraag; bijna altijd hetzelfde: goed.


Goed dus. Maar wat is goed. Goed geslapen, lekker in je vel en vol energie. Of goed omdat je supergezond bent, net bent wezen sporten en je enorm veel zin hebt in de taart die je vanmorgen hebt gebakken. Goed is dus behoorlijk vaag. En toch doen we het, bijna, allemaal.


Nu komt mijn bijna-allemaalverhaal; zij dus niet.
Na bijna een jaar in het buitenland te hebben gewoond is ze terug.
Ze heeft het reuze zwaar, want behalve een rotsituatie thuis was ze "daarginds" hartstikke ziek, hoogteziekte, en niemand die de juiste conclusie kon trekken.
Noodgedwongen eerder naar huis terwijl je nog zo graag wilt blijven, het breekt je op. En dan thuis... Het is zwaar en ze is nog zo jong. Ze probeert in haar eentje alles te dragen en dat werkt niet.


Laatst spraken we af en waarvan ik dacht dat het reuze gezellig zou worden, moest ik echt moeite doen om het gesprek op gang te houden. Ze was ook geïnteresseerd in mij, hoor, maar de spontaniteit van voor haar reis miste ik volledig. Op elk grapje ging ze serieus in en écht blij... Nee... en ja, ze moet herstellen, op krachten komen, mentaal en zeker fysiek etc, maar ik vind het heel zwaar om er dan voor haar te zijn. Alles is of vooral voelt als niet goed genoeg, als negatief, want eigenlijk wil ze hier niet zijn. Ze wil terug.
Er echt voor iemand te zijn. Hoe doe je dat?
Maar als ik vraag hoe het gaat, krijg ik een heel lang bericht terug, waarin ze eerlijk verteld hoe ze zich voelt. Knap eigenlijk he.


Ik moest vandaag aan haar denken, omdat ik gister juist zo'n leuke ervaring had.


Na 2 jaar ongeveer zag ik haar weer, de assistente van de tandarts. Wat een persoonlijkheid! Toen ik mijn beugel kreeg hadden we al een enorme klik en wat een kort bezoekje kon zijn duurde vaak best lang, omdat we nog even kletsten. En toen werd ze ziek. Haar lichaam was en is aan het vechten tegen kanker..


Ik had tijdens mijn vorige bezoekjes wel elke keer naar haar gevraagd, wilde weten hoe het was en was stiekem bang om te schrikken van het bericht dat ze er niet meer zou zijn. Maar niks is minder waar. Wat zag ze er goed uit en als je niet zou weten dat ze ziek is, dan zal je het zeker niet aan haar merken.


Hoeveel erger is het om kanker te hebben, waardoor je zoon opstandig wordt, niet weet hoe hij ermee om moet gaan tijdens zijn pubertijd en dan je man; die het allemaal niet aan kan, want wat is het zwaar. Voor hem. En dus vertrekt hij. Twee jaar duurde de scheiding en ik ken de thuissituatie niet, maar ik begrijp vooral niet waarom hij ooit Ja beloofde in voor- en tegenspoed.


Ik heb zoveel respect voor de kracht van deze vrouw, die met alle plezier van de wereld 3 middagen komt werken en het liefst fulltime zou werken, maar ja, behandelingen, het vechten etc kosten enorm veel energie. Ze maakt van elke dag een feestje en toen de artsen het wilden hebben over een verwachte levensduur zei ze heel resoluut nee! Want wat is het waard om te weten wanneer je sterft en erop te zitten wachten? Wat nou als je na de verwachte tijd niet dood bent?


Dus zingt ze liedjes, danst ze in haar eigen huis, waar ze vanaf de zomer alleen zal wonen als haar zoon op kamers gaat. Liedjes als 'I believe in miracles'.  Zelfs gisteren zingt ze dat voor mij. En ze voelt zich goed. En daarom voel ik me ook goed. Ik krijg een traan als ik denk aan hoe hard haar lichaam vecht van verdriet en ik krijg een traan van geluk als ik denk aan haar energie, haar hoop in het leven. Haar persoonlijkheid, haar stralende licht.




Laten we hopen. Laten we leven. Laten we het leven vieren.




Met mijn allerdiepste buiging,
voor jou, Simone.




Gillian























vrijdag 2 mei 2014

Spaart u ook zegeltjes?

Het gaat niet niet om de zegeltjes. Wist je dat al? Het gaat erom dat je meer boodschappen doet bij die ene winkel, omdat je daar zegeltjes kan sparen, voetbalplaatjes krijgt of kan sparen voor mooi beddengoed. Nou, ik trap er niet in. Of toch wel? Ik doe de meeste boodschappen bij de Lidl, maar niet alles is daar lekker of aanwezig. Dus gaan we naar de Plus. En sparen we zegels. Zie je ik doe ook mee...


Eigenlijk wil ik het niet hebben over zegeltjes sparen of waar we onze dagelijkse boodschappen doen, maar over geld. Dat heeft indirect natuurlijk wel te maken met de boodschappen, maar echt besparen kan beter; eerst je kast/diepvries en restjes opeten voor je boodschappen gaat doen. Wedden dat bijna iedereen zeker 5 dagen door kan brengen zonder boodschappen te hoeven doen?


Oh ja, geld. Ik ben verbaasd. Ik had ineens, geheel onverwacht, een email van mijn baas. Mijn baas stelt voor mij een bonus uit te betalen als ik bepaalde resultaten kan halen. Nu weet ik dat heel veel bedrijven op die manier werken, maar ik ben er eigenlijk op tegen. Hij stelt voor om per maand mijn resultaat te bekijken en indien ik beloond wordt, wordt dat 1 x per 3 maanden betaald en aan het eind van het jaar gaat hij het gemiddelde bekijken; is die over al die maanden ook goed, krijg ik de bonus verdubbeld. Klinkt goed denk je?


Ik wil helemaal niet ondankbaar overkomen... Maar ik geloof niet in meer dan je best doen. En ik vind dat als mijn baas mij vraagt prioriteiten te stellen aan bepaalde werkzaamheden, dan hoor ik dat te doen. En dat is nu waar ik een beetje mee zit. Ik heb nog helemaal geen gesprek gehad over de email, maar het zal betekenen dat ik mijn andere, ook belangrijke, werk na mijn normale werktijd zal moeten doen (terwijl ik 40 uur werk) of ik zal wat werkzaamheden moeten laten wachten, moeten weigeren, noem maar op. En ik geloof daar niet in. Overwerk wordt niet extra betaald en om voor die bonus nu extra te gaan werken, terwijl ik niet eens zeker weet of die betaald wordt.... Begrijp je wat ik bedoel?


Ik weet niet of het werkelijk zo zal zijn, maar dit is mijn gedachte over hoe het kan worden; "Daar komt bij dat ik vanaf nu natuurlijk het allerliefste alleen maar bezig ben met datgeen waar ik een bonus mee kan verdienen. Lekker belangrijk of de rest af is, daar krijg ik geen bonus over." 


Ik moet nodig eens met mijn baas gaan praten, want er zitten nog wel meer ogen en haken aan, maar de uitdaging lijkt me super. En daar is 'ie weer; geld... Dus lieve baas; ik ben er geknipt voor, met highlights!


Lots of Love,
Gillian











































woensdag 30 april 2014

De Biecht

Gister had ik een brakke, maar prima dag.
Ik heb gewerkt, gekookt, boodschappen gedaan, V. naar en van voetbal gehaald en nog een uurtje aan het werk geweest. Brood smeren voor vandaag, verse bloemen op de vaas zetten en om half elf eieren koken voor vandaag en knakworsten (de verse van Lidl zijn bijna zonder khd!) warm maken, met een boterham voor V, voor mij een paar met mosterd.


Dat voelde al zwak. Eten terwijl je ook naar bed kan gaan. 4 worstjes eten terwijl je wellicht aan 2 ook genoeg had. Zo kan ik nog wel meer redenen verzinnen om het niet te doen, maar ik deed het toch. En ja, we hadden niet eens zoveel avondeten gehad. Maar toch.


Vandaag heb ik late dienst en dat betekent een uur later uit bed. En een uur later thuis, maar vooral een uur langer op bed. Heerlijk! Na het uitbedgaanritueel van V. dat duurt tot kwart voor 6, werd ik om 7 uur wakker en kon ik tot kwart voor 8 liggen dommelen. Heerlijk.


De was ophangen, aankleden, make up, bed opmaken, salade klaar maken.. de tijd vliegt en om 1 minuut voor 9 was ik op het werk, right on time! Even rustig een plakje zelfgebakken brood met rosbief eten en om half tien kwam de bakker. Saucijzenbroodjes brengen voor een jarige. En ja, ik heb er 1 gegeten.


Dus dit is mijn biecht. Hij was heerlijk. Hij was niet khd-arm en hij was zeker weten teveel van het goede (of eigenlijk het slechte). Maar ik heb hem opgegeten. Helemaal. Ik had ook een halve kunnen nemen, maar mijn hebzucht had de overhand. Ik had geeneens echte trek meer, maar wel lekkere trek.


Ik kan er wel weer even tegenaan en verder heb ik niks bij mij behalve khd-arme etenswaren. Ik ga ervoor de rest van de dag. Fuck de koolhydraten en fuck de saucijze..... Wat? Zijn er nog 5 over??? Nee, bedankt, ik hoef niet meer.... Ik zeg het behoorlijk overtuigend, want niemand probeert me over te halen en het enige wat ik denk is; genoeg is genoeg! Klaar. Punt. Uit.


X Gillian

maandag 28 april 2014

Het begin

Kennen jullie Gillian Owens?
Gillian wordt gespeeld door Nicole Kidman in de film Practical Magic.
Een te gekke film, waarin het gaat om twee zusjes, Sally en Gillian. 
Ik ben dus Gillian en Sally is een van mijn beste vriendinnen, met wie ik de film nog niet vaak genoeg gezien heb. We hebben samen al heel lang de film niet meer gekeken, omdat we daar simpelweg geen tijd voor hebben. Ik werk fulltime, zij is een werkende moeder en samen hebben we een eigen bedrijfje, erg druk, soms te druk, maar de voldoening brengt ons steeds verder.



Maar, zoals je wellicht zelf ook weleens merkt, er is meer dan werken alleen.
Aandacht voor en van je partner, het huishouden en je lichaam. Het kost tijd en ten opzichte van mijn lichaam heb ik daar veel te weinig tijd ingestoken.


Ik ben al jaren te dik. Ik ga weleens op dieet en dan val ik af, maar ik kom ook weer aan. Soms wel meer dan ik ben afgevallen. Ik schaam me kapot, maar toch is die beroemde knop nog niet helemaal om. Soms wel hoor. Twee weken en dan schiet ie terug. Dan ga ik de schade inhalen en wordt ik hebberig. Hebberig naar fastfood. Ik kan enorm trots zijn als ik 1 kilo kwijt ben, maar dan... schiet die knop weer om.


En dus is hier het begin.
Het begin van dat ik me bewust ben van hoe ik eruit zie terwijl ik me niet zo voel. Ok, vandaag dus wel...  Ik krijg van rust in huis ook rust in mijn hoofd en dat kan ik wel gebruiken, dus vanaf aankomende week krijgen we wekelijks hulp in de huishouding. 2,5 uur per week. Het voelt nu al supergoed...


Ook heb ik besloten om meer te gaan wandelen. Wandelen kost tijd, maar kan je altijd en overal doen. Wandelen kan een kwartier, maar ook een uur.


En wellicht moet ik beter op mijn voeding gaan letten.
Me meer verdiepen in het eten van bijenpollen, want die zijn echt supergezond en me meer focussen op het eten van groenten en dan maximaal 1 x per week makkelijk eten in plaats van om de dag, want we hebben geen zin of tijd. Vooral geen zin natuurlijk..




Wish me luck!


Liefs,
Gillian